Daar liep ik door de straten van Hoorn. Ik hoorde mezelf zachtjes neuriën en ik maakte zelfs een klein huppelsprongetje. Ik was onderweg naar de Oosterkerk waar na lange tijd - u weet wel waarom- eindelijk een ontmoeting was georganiseerd voor de leden van Soli. Daar had ik me enorm op verheugd.
Bij binnenkomst werd ik ontvangen door de klanken van het prachtige orgel, dat werd bespeeld door Johan de Vries en zijn Rita speelde daarbij op de fluit. Daar stond het bestuur en, net als bij iedereen, werd ik door hen enthousiast begroet. 'Hé, hallo, blij je weer te zien!' klonk het in de kerkzaal, waar het uitnodigend geurde naar koffie. Het was prachtig al die bekende koorvrienden en vriendinnen weer te zien en te spreken.
Warme woorden van welkom door onze voorzitter Wil, die ons meegaf dat we niet alleen waren samen gekomen om afscheid te nemen van het achter ons liggende seizoen, maar vooral ook te vieren dat de teugels inmiddels zó zijn gevierd dàt we weer als groep bij elkaar mogen komen. 24 augustus is de grote dag dat de repetities weer gaan beginnen. Wat een fijn vooruitzicht!
Als klap op de vuurpijl werden we getrakteerd door een optreden van Matthijs Mesdag, die daarbij op de piano werd begeleid door Marcel. Het was puur genieten.
We waren zelf ook aan de beurt: enigszins voorzichtig klonken de liederen die thuis, met behulp van de repetitiefilmpjes van onze dirigent, waren ingestudeerd. Maar wat klinkt het samen veel mooier als alleen achter een computerscherm!
Daarna leek de Oosterkerk net een beetje op het welbekende 'kippenhok', iedereen had elkaar zoveel te vertellen! Daarvoor was alle gelegenheid, waarbij onder het genot van een drankje en heerlijk hapjes de tijd veel te snel voorbij vloog....
Ik liep weer door de straten van Hoorn, huiswaarts. Ik neuriëde en maakte onwillekeurig een huppelsprongetje...
